بسم الله الرحمن الرحيم
متن سخنرانی : حجةالاسلام محسن قرائتی
«الهي انطقني بالهدي و الهمني التقوي»
عزيزان زمان پخش شب بيست و سوم ماه رمضان است. شب بيست و سوم، خيلي زورش بيش از شب نوزدهم و بيست و يكم است. به احتمال قوي شب بيست و سوم شب قدر است. چون كسي آمد خدمت حضرت گفت: خانهي ما در روستا است، من نميتوانم بيايم شهر مدينه و در مسجد بيايم. دو شب نميتوانم. يك شب را بگو. امام ديد التماس ميكند، گفت: خوب اگر نميتواني بيايي، شب بيست و سوم بيا. شب بيست وسوم اعمالي دارد مثل خواندن سورهي روم و عنكبوت، شبهاي ديگر ندارد. شب بيست و سوم دو تا غسل دارد. سر شب و آخر شب. اينكه شب قدر را ميگويند: «لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيرٌْ مِّنْ أَلْفِ شهَْرٍ» (قدر/3) شب قدر از هزار ماه بهتر است، يعني از هشتادو چند سال بهتر است. اين شب بيست و سوم احتمال قوي هست. من هم امشب ميخواهم بحث دعا را بكنم. انشاءالله!
1- دعا، مكتب انسان ساز
دعا يك مكتب است. چطور؟ در دعا انسان با چند چيز رابطه پيدا ميكند. رابطه با خدا، چون در دعا دائم ميگوييم: الهي الهي! يا رب، يا رب! رابطه با صفات خدا؛ يا علي، يا عظيم، «يَا مَنْ يُعْطِي مَنْ سَأَلَه» (بحارالانوار/ج95/ص390)، «يَا مَنْ يُعْطِي مَنْ لَمْ يَسْأَلْه» توجه به خدا و توجه به صفات خدا.
ياد نعمتهاي خدا، «انت الذي»، «انت الذي». تو بودي كه به من نعمت وجود دادي. ميشد ما نباشيم. در بودها جماد نيستيم. گياه نيستيم. حيوان نيستيم. انسان هستيم. در انسانها مسلمان هستيم. در مسلمانها به قرآن و اهل بيت علاقه داريم. در علاقهمندان به اهل بيت زنده هستيم. در زندهها شب قدر را درك كرديم. عقل داريم، حافظه داريم، از بدي بدمان ميآيد. ولو كار بدي از ما سر ميزند. ولي خودمان از كار بد، بدمان ميآيد. اين يك نعمت است. عقل داريم، حلال زاده هستيم. فطرت داريم، سواد داريم، بيان داريم. خوبها را دوست داريم. ميشد ما طوري باشيم كه از خوبها بدمان بيايد. از بدها خوشمان بيايد ميشد آدم اينطور باشد. توجه به ياد نعمتهاي خدا.
انس با بينهايت، من تنها نيستم. يك كسي كه دعا ميكند احساس كند با خالق هستي حرف ميزند. من تنها نيستم، من تو را دارم. امام حسين ميگويد: خدايا، هركس تو را دارد، چه ندارد؟ نصفش را من ميگويم، نصفش را شما بگوييد. هركس تو را دارد چه ندارد. و هركس تو را ندارد چه دارد؟! «مَا ذَا وَجَدَ مَنْ فَقَدَكَ وَ مَا الَّذِي فَقَدَ مَنْ وَجَدَك» (بحارالانوار/ج95/ص226) اين شمردن نعمتها، عشق ما را به خدا زياد ميكند.........